Merhabalar,
Bir bebek battaniyesi başlamıştım, artık sona doğru geliyorum. Aslında bebeğimin 6-7 tane battaniyesi olmuştu. Annem 2 tane aldı, eşimin akrabaları 1 tane getirdi, eşimin ailesi 2 tane eşime ait bebeklik battaniyesi verdi ve benim annem de benim bebekliğime ait 2 tane battaniye verdi. Dolayısıyla şimdiden battaniye zenginiyiz, ama ben de bebeğimin bebeği olunca ona al bu da babasından diyebilmek için özel bir battaniye yapmaya karar verdim, hem de zaman geçiriyorum işte. Ev hanımlığına iyice ısındım yani. 5 şişle motifli battaniye örmek her ev hanımının da harcı değil ya, aştım ben olayı aştım :) Siz de bebeğinize hatırası olacak bir şeyler yapın bence güzel oluyor.
Bu aralar uyku en sevdiğim şey haline geldi. Ama gece uykusu derseniz geceleri pek uyuyamıyorum. Bebeğim gece tepikleyip duruyor. Sabaha karşı uyuyup öğlene doğru ancak kalkıyorum işte. Ev hanımı olmanın tüm nimetlerinden yararlanıyorum.
Bebeğim 40 cm'leri geçti ve kilosu da 1,5 kilo civarında. Onu kucağıma almak için sabırsızlanıyorum. 9-10 hafta civarında bir şey kaldı ama sabır tükeniyor işte. Bazen bir an önce çıksa diyorum bazen de aman ne de olsa çıkacak bir de hasta falan olur iyice büyüyene kadar kalsın orada diyorum. Ah bu kararsızlıklar işte :)
Artık haberlere hiç bakamaz oldum. Aslına bakarsanız dizilere de bakamıyorum ya. Saçma sapan şeyler için üzülüp ağlayıp duruyorum. Bunu şöyle açıklayabilirim. Adam idam edilecek, ben sanki o adamım hapishanede olan da benim sabaha karşı öleceğimi biliyorum ve öyle yaşıyorum hislerinin hepsini gerçekten yaşıyorum. Bu ne kadar saçma bir şey ama oluyor işte. Eşim azıcık bir şey dese, buna da örnek vereyim, "aynı tabaktan çorba içmek zor oluyor" :) belki de espri ile söylenmiş ben sanki kocam beni aldattı sevmiyor gibi hislere gark oluyorum. Zor bir yaşantı bu :) Ama sanırım annelerin hep ağlamasının nedeni de bu hormonlar olabilir işte. Anne olmak zor zanaat...
Çok çok öptüm :P
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Yorum yaptığınız için teşekkürler...